အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်ဖို့

နည်းလမ်းလေးတွေရှိတယ်။ အရင်တစ်ခေါက်တုန်းက မရေရာမှုတွေအကြောင်းကိုရေးခဲ့တယ်။ အဲတော့ ဒီတစ်ခေါက်က အဲလို မရေရာမှုတွေကို ဖြေရှင်းနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုအကြောင်းကို တင်ဆက်ပေးမှာဖြစ်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ နာမည်ကတော့ အံဝင်ခွင်ကျနိုင်မှု ပဲဖြစ်ပါတယ်။

Flexibility လို့ခေါ်တဲ့ သူကတော့ တစ်ခုကနေ တစ်ခုကိုပြောင်းလဲနိုင်တာမျိုး၊ အားလုံးနဲ့ အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်တာမျိုးကို ဆိုလိုတာဖြစ်ပါတယ်။ တစ်ချို့အဖွဲ့အစည်းတွေမှာဆိုရင် သူတို့ ထုတ်ကုန်တွေကို အဲ့လိုလုပ်ထားပေးခြင်းအားဖြင့် ဝင်ငွေကို ကာလအတော်ကြာရအောင်ဖန်တီးပေးထားနိုင်ပါတယ်။ ဥပမာပြောရရင် တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး အများကြီးစိုက်ထားတဲ့ စိုက်ခင်းကနေ တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုးထွက်တယ်။ တစ်ခုထွက်မလာရင် နောက်တစ်ခုကို အားကိုးလို့ရတယ်ဆိုတဲ့သဘောပါပဲ။ အဲ့လို အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်တာကိုမျိုးကိုမှ နောက်ထပ်ခွဲထားတာမျိုးတွေ ရှိပါသေးတယ်။

ဘာတွေလဲဆိုတာကို ကြည့်လိုက်ရအောင်

(၁) အချိန်ပိုင်းဆိုင်ရာ အံဝင်ခွင်ကျမှု

အဲ့လိုဆိုတာက ဘယ်ချိန်စိုက်မလဲရယ်၊ ထွက်လာတဲ့ထုတ်ကုန်တွေကို ဘယ်လို အချိန်တိုတိုတွင်း ပို့မလဲဆိုတဲ့အချက်တွေဖြစ်ပါတယ်။ သီးနှံကာလကို ခန့်မှန်းထားလို့ရပါတယ်။ ဈေးကောင်းဆုံးရတဲ့အချိန်မှာ အသီးထွက်အောင် ချိန်ကိုက်ပြီးစိုက်လို့ရပါတယ်။ အဲ့လိုစိုက်လို့ ထွက်လာတယ်ဆိုရင် စိတ်အေးရတာပေါ့လေ။ မရေရာမှုတွေကို ပြန်ရချက်နဲ့ ချေပစ်တာပါ။ နောက်ပြီးထွက်လာတဲ့ အသီးအနှံတွေကို ဈေးကွက်ထဲကို အချိန်တိုအတွင်း ဘယ်လိုအစီအမံတွေနဲ့ ပို့မလဲဆိုတာနဲ့၊ ဘယ်ချိန်ခူးမလဲဆိုတဲ့ အချက်တွေပါပါဝင်ပါတယ်။ အဲ့လို အချိန်တွေကို အံဝင်ခွင်ကျ ချိန်သားကိုက်အောင် စီမံနိုင်တယ်ဆိုရင် မရေရာတာတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။

မြေသြဇာကျွေးချိန်၊ ဆေးဖျန်းချိန်၊ ခူးဆွတ်ချိန်၊ စိုက်ချိန်၊ ဈေးကွက်ထဲ အဝယ်လိုက်ချိန်တွေ စတဲ့အချိန်တွေမှာ ကိုက်ညီနေတယ်ဆိုတာကလည်း မရေရာတာတွေကို သေချာစေပါတယ်။

(၂) ကုန်ကျစရိတ် အံဝင်ခွင်ကျမှု

အချိန်ကတော့ လုပ်ရတာ ပညာသားတွေ အများကြီး ပိုပါနေပါတယ်။ ကုန်ကျစရိတ်ကကျတော့ ရနိုင်သမျှ တတ်နိုင်သမျှ လျော့လိုက်ဖို့ဖြစ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နည်းပညာအသစ်တွေမှာ လေ့လာပြီးတော့ ကုန်ကျစရိတ်သက်သာတာမျိုးတွေကို အံဝင်ခွင်ကျ သုံးနိုင်ဖို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။ နောင်ရေးအရှည်ကိုကြည့်ပြီးတော့ လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်တတ်တာကလည်း မရေရာမှုတွေကို တိုက်ထုတ်နိုင်တဲ့ အစွမ်းရှိပါတယ်။

စိုက်ပျိးရေးမှာ မရေရာတဲ့ ဖြစ်စဉ်တွေမှာ နည်းပညာကျွမ်းကျင်မှု အားနည်းတာနဲ့ ကိုယ်ရွေးလိုက်တဲ့ နည်းပညာတွေက မကိုက်ညီတာတွေလည်း ပါဝင်ပါတယ်။ ရွေးစရာနည်းတွေကလည်းများတာကို အဲအထဲကမှ ကိုယ်က အကောင်းဆုံးဆိုတာကို ရွေးချယ်ဖို့လိုပါတယ်။ ဥပမာ အလုပ်သမားတွေနဲ့ စပါးရိတ်မလား ရိတ်သိမ်းစက် ငှားလိုက်မလားဆိုရင် ဆုံးရှုံးမှုနည်းတဲ့ ရိတ်သိမ်းမှုမျိုးကို ရွေးချယ်တာက ပိုပြီးစိတ်ချရပါတယ်။

(၃) ထုတ်ကုန်ရဲ့ အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်မှု

အချိန်ကိုလည်း စီမံခဲ့တယ်။ ကုန်ကျစရိတ်တွေကိုလည်း တတ်နိုင်သလောက် လျော့ချခဲ့တယ်။ ထုတ်ကုန်ထွက်လာပြီတဲ့ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတော့ ဘာတွေအဖြစ် ပြောင်းရောင်းလို့ရမလဲဆိုတာကို စဉ်းစားကြတာပေါ့။ သရက်သီး အလုံးလိုက်ရောင်းနေတယ်။ နည်းနည်းနာတဲ့ အသီးတွေဆို ခွဲရောင်းမယ်။ သရက်ပြင်လုပ်ရောင်းမယ်။ သရက်ယိုလုပ်ရောင်းမယ်။ လှတဲ့ အသီးတွေဆိုရင် ပါကင်လှလှလေး ထုတ်ပြီးရောင်းမယ် အဲ့လိုမျိုးပါ။ ခုလုပ်နေကြတဲ့ အသီးအကြီးတွေ ခွဲတာမျိုးကြောင့်လည်း ဈေးပိုရနေတာ အမှန်ပါပဲ။ မရေရာမှုတွေကို ဖာထေးလိုက်လို့ရတာပေါ့။

ကဲ အခုပဲ ခေါင်းထဲမှာ ပြေးလွှားလိုက်ပါ။ အချိန်ကိုက်ပြီး စိုက်ထားတယ်လား။ အဲ့ဒါဆို အချိန်ကို အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်အောင် သုံးထားတာ။ ငါမှန်တယ်။ ကုန်ကျစရိတ် ပိုးသတ်ဆေး လိုမလို သေချာကြည့်ပြီးမှပဲ သုံးတော့မယ်။ မဟုတ်ရင် ဆေးဖိုးကုန်ကျစရိတ်များလို့ ဆိုလို့ တွေးမိရင် ကုန်ကျစရိတ်တွေကို အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်တယ်လို့မှတ်ပါ။ ထွက်လာရင် ငါတော့ ဖြူနေအောင်ဖွတ်ပြီး သေချာလှောင်မယ် ပြီးမှ အိတ်တံဆိပ်ရိုက်ပြီး ရောင်းမယ်ဆိုရင် ထုတ်ကုန်ကို အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်တာပါပဲ။

စာတွေလည်းဖတ်ပါ။ အကျိုးစီးပွားတွေလည်း တိုးတက်အောင်စွမ်းဆောင်နိုင်ကြပါစေပါလို့ ဆုတောင်းပေးလိုက်ရပါတယ်။

ထွန်းဝင်းကျော်